Renado 11 April 1938
De geschiedenis van Renado is begonnen op de preekstoel van de RK kerk in Sint Nyk. Pastoor Overmeer meende naast het reeds bestaande SNVV ook nog een katholieke voetbalvereniging op te moeten richten. Vanaf de preekstoel werd de parochie bewerkt, en zeer spoedig werd daarna zijn wens ververvuld. De aanvankelijk bedachte naam SDO ( Samenspel Doet Overwinnen) bleek bij de voetbalbond van destijds reeds te bestaan, en werd in allerijl omgezet in R.K. v.v.RENADO = Recht Naar Doel. Als speelveld stelde de pastoor gratis een stuk weiland beschikbaar, gelegen bij de boerderij van Bouwhuis tegen het bos van Wilhelminaoord ( heden familie Egbert de Jong). Ook wilde de pastoor kleedhokken , een WC met waterplaaats én een tribune. Een inmiddels opgetuigd bestuur keek de financiële mogelijkheden eens aan, en besloot de tribune “voorlopig” maar niet te bouwen, er waren in deze fase al onkosten genoeg. 11 April 1938 was de oprichting een feit! Onder de kerkdienst mocht er niet worden gevoetbald, maar de kerk hield vanaf nu rekening met het voetbal. Zo werd het lof versteld van 15.00 naar 16.00 uur. Toen in 1939 het voetbal goed en wel los ging, werd er in competitieverband gespeeld tegen tegenstanders als Bakhuizen, WZS, Friso, RES en Blauwhuis, uiteraard alleen rooms katholieke verenigingen. Al gauw kwamen er klachten van de boswachter. Wanneer de bal in het bos verdween werd met man en macht het bos afgestroopt. De oplossing was snel bedacht; een ballenvanger. En voor uitwedstrijden was uiteraard de fiets het aangewezen vervoermiddel.
In 1948 werd Renado voor de eerste maal kampioen in de FVB, zeg maar de onderbond van de KNVB. Met 4 bussen vol zette Sint Nyk af richting Bakhuizen, maar daar kreeg men klop, 7-2. Weeks daarop verloor Bakhuizen en omdat Renado met 3-10 wist te winnen van Lemmer 2 , kon de vlag in top. Wat promotie naar de KNVB 4e klasse betekende. In de 50er jaren werd het vervoer geregeld verzorgd door Transportbedrijf Veltman & Co., die zijn vrachtwagen beschikbaar stelde.
Sint Nyk werd alsmaar groter, er moest ruimte voor woningbouw worden gecreëerd, en het oog viel op de omgeving waar Renado zijn thuiswedstrijden speelde. Toen werd er een geheel nieuw sportcomplex gerealiseerd aan het Groenendal. Het nieuwe veld lag er werkelijk schitterend bij, het leek wel een biljartlaken!! In de jaren ’60 werd op initiatief van kapelaan Couwenberg besloten om de voetbalclub toegangelijk te maken voor álle Sint Nyksters. Omdat in de oorlogsjaren SNVV al was opgeheven, was dit een zeer welkom besluit. In een mum van tijd werden er liefst 40 jeugdspelers als lid van Renado ingeschreven, nu het RK voor de naam was verdwenen. In 1976 werd de accommodatie alweer uitgebreid, er doen inmiddels liefst 14 elftallen aan de kompetitie mee. Renado is intussen uitgegroeid tot de grootste vereniging in Doniawerstal, en bewijst in menig opzicht dat een sportvereniging veel meer is dan een vrijetijdsbesteding van een aantal mensen. Het geeft een beeld van het denken en handelen van mensen in een gemeenschap; spontaan, rechtvaardig met een feestlievend karakter. Renado is regelmatig onderwerp van gesprek, nog steeds kinderlijk in haar behoefte en volwassen in haar zelfstandig in haar volwassenheid .Een tweede veld werd er aangelegd, er kwam een heuse oefenhoek, én er werd door een grote groep vrijwilligers een kantine b ij de kleedkamers gebouwd. Het complex lag er nu werkelijk fantastisch bij, en menige beslissingswedstrijd werd op dit sportpark afgewerkt. In deze jaren was de heer Hoekstra als ambtenaar bij Renado in dienst als terreinmeester, en fungeerde daarnaast ook enkele seizoenen als kantinebeheerder. Wie er in de historie van Renado ook zeker niet mag ontbreken is Syb Jellesma. Bijna 35 jaar verzorgde Syb bij alle wedstrijden van Renado de thee. Reeds op het oude veld bracht hij tijdens de rust de spelers een bakje, wat toen werd gezet bij Hotel Kruiper. Op de nieuwe accommodatie zette de familie Werkman aanvankelijk de thee, totdat er een nieuwe kantine werd gebouwd. Uiteraard had Syb ook voor de tegenpartij en de scheidstrechter een vriendelijk woord paraat, en is vlak voor zijn overlijden nog onderscheiden.
Rond 1980 werd daar plotseling “een Reando 6 “ opgericht; met als kenmerk: ieder zijn eigen b ijnaam op het shirt - Bewege, Jumbo, Torres, Beer, Bots enz. enz. Enkele oud-voetballers aangevuld met vrienden en bekenden, waarvan sommigen amper wisten dat de bal rond was, die onvergetelijke jaren zouden beleven. En ook in diezelfde tijd kwamen er een paar jongens uit “Holland”overwaaien die zich in Sint Nyk vestigden, en in onze ogen “echt konden voetballen””. Met naam; Boeke Witteveen en Jan Feenstra. Op slag werd Renado kampioen en wát een toeval, want op die denkwaardige dag 4 mei 1980, werd ook het eerder gememoreerde Renado 6 kampioen. Het hele dorp vierde feest, temeer daar iedereen op 5 mei vrij was, wat toen gold als nationale feestdag. Promotie naar de derde Klasse. Jarenlang had Renado gependeld van de FVB naar de 4e klasse, en omgekeerd, maar sindsdien werd het stuivertje wisselen van 4 naar 3 en omgekeerd.
Op sportief gebied mag het succes van 1984 zeker niet ontbreken. Juist in dat seizoen beschikte trainer Douwe de Jong ( kentskudde voor intimi) over een prima selektie. Destijds was het nog zo bij de KNVB dat de laagst spelende club altijd de thuiswedstrijd kreeg toebedeeld bij bekerwedstrijden. Achtereenvolgens Joure Zm. ONB, QVC, BlauwWit-L’den, GVAV-Rapiditas en Olyphia werden in Sint Nyk verslagen. Toen moest men het in de halve finale opnemen tegen Dijka Steenwijk. Met liefst 700 mensen aan de kant wist Renado vóór rust de echte kansen niet te benutten, en na rust was Steenwijk sterker, 0-3. Tot de 70 minuut had men de nul gehouden, en als ….. de kansen waren benut….
Opstelling toen:
Theo Postma keeper Anno Kuperus/Durk Veltman/Lambert de Boer/Minne Groenendal allen achterin Joop Nieuwenhuizen, Age en Frans Postma midden Johan Postma/Jan de Wolff/Sybrand Konst en Rinus Spijkerman voor.
